De afgelopen week hebben wij genoten van de prachtige natuur in de Quebrada (vallei) van Humahuaca. Een gebied dat zich uitstrekt over een lengte van 200 kilometer in de noordelijke provincie Jujuy.

Vanuit Tilcara, een gezellig bergdorpje op 2500 meter hoogte, zijn wij begonnen om dit mooie gebied te verkennen. De eerste dagen rustig aan, want wandelen op hoogte vraagt wat gewenning van het lichaam hebben wij gemerkt. 
Met een lokale bus, die bij ieder hutje langs de weg stopt, zijn we naar Purmamarca geweest (20 kilometer berg af rijden duurt dan 1 uur), waar de beroemde Cerro de los Siete Colores (Berg met 7 kleuren) staat. Vanaf een tegenoverliggende berg had je de mooiste uitzichten hadden wij gelezen, dus toen we de bus uitstapten zochten we het paadje dat deze berg op ging. Een plaatselijke straathond liep vanaf de bushalte met ons mee en liep zo voor ons uit naar het paadje dat we zochten, onze persoonlijke gids is twee uur met ons meegewandeld over de berg:) 
De uitzichten vanaf de berg waren geweldig! De verschillende kleuren en structuren van de bergen, de vele cactussen, de zon die de kleuren steeds een beetje doet veranderen, we raakten niet uitgekeken!
In het dorpje zelf werd de dag dat wij er waren door de peuterschool de intocht van de lente gevierd! Verklede kindjes liepen in een optocht over het plein zelfgeknutselde bloemetjes uit te delen, terwijl wij koffie dronken op het terras werd Tom verblijdt met een bloemetje, leve de lente!

De volgende dag gingen we naar Humahuaca, nog wat verder de bergen in, op 3000 meter hoogte. Ook hier werd de lente uitbundig gevierd met een optocht van met knuffels versierde auto's, vuurwerk en veel getrommel en een processie voor een heilige, welke heilige werd ons niet helemaal duidelijk, zo ver zijn we nog niet met ons Spaans:) Maar de sfeer was erg leuk! 
Vanuit hier hebben we Iruya bezocht, een ander bergdorpje, wat op zichzelf niet zo bijzonder is, maar de rit ernaar toe was prachtig, nog eens een kilometer hoger de bergen in, we reden over uitgestrekte vlaktes, het landschap werd steeds grilliger, steeds minder begroeiïng en meer rotsen en steeds lagere temperaturen.

In de bijna vier jaar dat Tom en ik nu samen op vakantie gaan, hebben we nog geen één vakantie zonder autopech gehad, zo ook deze vakantie:)
We reden met ons tourbusje net Iruya uit toen de motor uitviel. Nadat de chauffeur en de gids drie kwartier onder de motorkap hadden gerommeld en er een grote plas olie op de grond lag, moest toch de conclusie getrokken worden dat dát busje niet meer ging rijden. Gelukkig ging er nog een lokale bus, die ons zonder kleerscheuren over de onverharde weg, met heel veel haarspeldbochten en diepe afgronden, weer terug in Humahuaca bracht.

Hierna zijn we weer terug gegaan naar Tilcara, waar we (gerestaureerde) ruïnes hebben bezocht van een Pukara dorp, een volk dat hier leefde voor de Spaanse invasie van het continent, heel veel kleine huisjes van gestapelde stenen. Ook hebben we de waterval van Tilcara bezocht, een pisstraatlje vergeleken met de watervallen van Iguazu, maar een mooie wandeling ernaar toe, met weer veel mooie en indrukwekkende uitzichten. 
Door in dit gebied te zijn wordt goed duidelijk waarom Pacha Mama (Moeder Aarde) hier veel vereerd en aanbeden wordt, de natuur is hier zo groot en alom en indrukwekkend, daar wordt je stil van...

Na deze mooie natuur zijn we naar de hoofstad van de provincie gegaan, San Salvador de Jujuy, waar de mooie natuur in de verte te zien is, maar waar dichtbij vooral veel auto's en mensen zijn.
Met deze stad eindigt ons verblijf in Argentinië, van wat wij er van gezien hebben: een heel veelzijdig land!