Wanneer we Las Vegas achter ons laten, strekken grote stukken woestijn zich voor ons uit met aan de horizon schimmen van heuvels en bergen. We rijden in de richting van Utah om Zion national park te gaan bezoeken. De weg er naartoe is saai; lange stukken asfalt met af en toe een state trooper die de snelweg controleert. Na een paar uurtjes rijden komen we bij de grens tussen Nevada en Utah aan en ontrolt zich aan onze ogen een waar spektakel: het landschap toont hoge bergen met diepe kloven in een kleurcombinatie die loopt van pastel naar diep-donkerrood. Na onder meer door de steeg van de tornado's te hebben gereden komen we aan bij de ingang van Zion. Wij denken nog op tijd te zijn om wat informatie in het bezoekerscentrum op te halen maar met het binnengaan van Utah zijn we ook een tijdsgrens overschreden en zo is het ineens een uurtje later en zit alles al dicht. Wij zoeken snel een plekje op op de camping van het park en stoken een vuurtje dat ons nog even warm houd tussen de koude rotswanden.

De volgende dag rijden we verder het park in. Zion is een canyon en dus is er maar één route het park in en ook weer uit. Wij beginnen de ochtend met een kleine tocht naar een paar bergstroompjes en eten daarna wat Amerikaans brood aan het eind van de asfaltweg die de canyon in leid. Je kunt na dit eindpunt nog een stuk verder te voet de canyon in maar aangezien wij er al een halve dag op hebben zitten is dat geen handig plan. Wel lopen we een stukje en zien onderweg naast veel toeristen ook veel halftamme eekhoorns op de weg. De beestjes zijn zo gewend aan mensen en hun beste vrienden dat zelfs twee blaffende honden op een meter afstand weinig indruk maakt op de kleine knabbels en babbels. 

Wij sluiten onze Zion dag af met een tocht naar de verborgen kloof. Een voettocht van twee uur half de canyon uit klimmen om vervolgens een kleine kloof te vinden boven het natuurschoon van Zion zelf. Hier was nog een kleine natuurlijke boog te vinden en verder vooral heel veel stilte en rust. De dag liep echter ook alweer erg op zijn einde en dus gingen wij weer snel terug naar de camping, waar onze plek bleek te grenzen aan die van een hele fijne Amerikaanse familie; zeven gezinsleden, twee auto's en een Harley, twee honden, één tentje en als avondeten iedereen een gebraden kip van de barbeque met frisdrank toe...