Joshua Tree National Park ligt in het Oosten van Californië en is een park dat in de zomer waarschijnlijk te warm is om te bezoeken maar in de lente de reis meer dan waard is. Wij komen op een zondag aan en het park is op dat moment vol met weekendgasten die genieten van het park. De eerste aanblik is al magisch, de rotsformaties en de Joshua bomen die het landschap bepalen zijn zo anders dan al het andere wat we de afgelopen maanden hebben gezien dat het even lijkt alsof we weer terug in Noord-Argentinië zijn. Toch is dit landschap weer helemaal anders dan het landschap dat we daar mochten aanschouwen en al snel trekken we onze stevige schoenen aan en beginnen aan een wandeling in de Mojave-woestijn.

Na een dag van lopen en het bezoeken van mooie uitzichtpunten (met uitzicht op de San Andreas Fault, de breuklijn tussen de Stille oceaan plaat en de Noord-Amerikaanse plaat) en verlaten goudmijnen komen we aan op ons kampeerplekje. Alles hier in de parken is mooi aangelegd, waardoor je bij je kampeerplek een eigen picknicktafel, een eigen vuurkorf en een eigen barbeque hebt! Na een mooie zonsondergang kunnen we dus voor het eerst in onze stalen tent slapen zonder het gevoel te hebben illegaal te zijn, een fijn gevoel.

De volgende dag rijden we door naar de Colorado-woestijn, die wat lager ligt dan de Mojave-woestijn. Meteen wordt het landschap bepaalt door een vreemd soort cactus en met vergezichten over de vallei. We lopen nog wat en gaan dan naar een nieuwe campingplaats, vlakbij een natuurlijke boog in de rotsen en andere vreemde rotsformaties. Het is er heerlijk maar na twee dagen van woestijn plezier gaan we weer verder naar de meest bizarre woestijnstad die er op de wereld bestaat.