Mexico City, of Mexico Distrito Federal zoals ze het in Mexico zelf noemen, is de grootste stad die we op deze reis hebben gezien. Ruim 18 miljoen inwoners, minstens zoveel bussen, auto's, taxi's, fietsen, etc. en wonderbaarlijk genoeg toch een heel relaxte stad.
We kwamen hier aan op een zaterdag en dat is ook voor veel mensen hier een vrije dag, dus het was goed druk in het historische centrum, waar wij ons hostel hadden. Zo druk dat bij de meeste cafés een wachtrij buiten stond om een kopje koffie te drinken of een taco te eten.
Om een beetje overzicht over deze enorme stad te krijgen zijn we eerst naar de Torre LatinoAmerica gegaan, het kantoorgebouw van een verzekeringsbedrijf waar op de 44e etage een uitkijkpunt is gemaakt. Van die hoogte zie je pas goed hoe immens groot de stad is, je kunt de grenzen van de stad niet eens zien, zo ver je kijken kunt zijn er huizen, kantoren, wegen met verschillende verdiepingen en heeeeeel veel auto's.
Later in de middag zaten we met een drankje op ons balkonnetje de levendigheid op straat te bekijken en zagen we het bijzondere kat en muis spelletje tussen de politie en de straatverkopers. Het ene moment ligt de stoep vol met kleedjes van verkopers met alle mogelijke spullen (schoenen, tassen, batterijen, haarbanden, plastic bekers, Ipods, schilderijtjes) het volgende moment is de stoep helemaal leeg en staan alle verkopers in etalages te kijken, omdat er een politie auto langs komt rijden. Zodra de politie de hoek om is, heeft iedereen zijn spullen in 10 seconden weer uitgestalt om verder te kunnen met de verkoop, om 5 minuten later de boel in 5 seconden weer in te pakken omdat de volgende politie auto langskomt. Dit ging een hele poos zo door, totdat er aan het begin van de straat een verkoper te laat weg was en meegenomen werd door de politie, de schrik zat er in en de meeste verkopers hielden hun waar in de zak.

Zondags gingen we op stap met Juan, een vriend van Ezri (die weer een vriend van Tom is) die in Mexico-stad woont. Eerst bezochten we het kasteel van Mexico-stad, wat een aparte gewaarwording is op de zondag wanneer Mexicanen gratis entree hebben en dus massaal musea zoals deze bezoeken. Door de muurschilderingen (waar Rembrandt's grote doeken bij in het niet vallen) kregen we een beeld van de roerige geschiedenis van de Mexicanen. Wist je bijvoorbeeld dat Mexico eerst groter was maar dat na Poetin-achtige strategieën de Verenigde Staten Californie, Texas en Nieuw-Mexico anexeerden? En dat Frankrijk zelfs nog heeft geprobeerd baas te worden van het land? Ook de burgeroorlog die dit land tien jaar in zijn greep hield is beschreven in de muurschilderingen. Na het kasteel reden we door naar Xochimilco, een district binnen de stad wat vooral bekend is door de kanalen met zijn kleurige boten. Je kunt het geen Venetië noemen maar het is de leukste dagbesteding in deze stad. Je spreekt de prijs af voor een bootje, zorgt dat je wat drinken en eventueel muziek aan boord krijgt, en gaat dan varen. We dronken een echt Mexicaans biertje, een Michelada, wat in principe een biertje is met limoensap, zout en wat chilipoeder... een beetje vreemd maar wel lekker! Na onze ogen ruim een uur te hebben laten genieten va die vreemde wereld op het water gingen we naar weer een ander district binnen de stad. Hier sloten we de avond af met Mariachi-muziek en een paar glaasjes tequila... de volgende dag was een bijna net zo brakke dag als de dag nadat we warme wijn dronken in Quito.

Nu staan we op het punt het vliegtuig in de stappen dat ons naar de grens met de Verenigde Staten zal brengen, een nieuw land en nu ook een heel nieuwe cultuur!