Na drie warme maaltijden, vijf films, twaalf drankjes en zeventien vlieguren kwamen wij aan in Bangkok!Al bij de bagageband op het vliegveld werden wij opgewacht door een jongeman die met een briefje stond met onze namen. 'Wat een goede service van het hotel!, we worden hier al opgehaald', dachten wij. Maar helaas, het was een medewerker van AirChina die ons kwam vertellen dat onze rugzakken nog ergens op het vliegveld in Peking waren. Na de benodigde papierwinkel in orde te hebben gemaakt...

Het is het jaar 2558 en het is onrustig in de straten. We hebben gewacht met naar buiten gaan totdat het zonlicht al uitbundig schijnt, en zelfs dan voelen wij ons nog niet veilig. We zijn in een vrremde stad, in een vreemd land en in elke straat loert het gevaar. Nadat we onszelf hebben bewapend en de poort van ons hotel uitlopen begint het echt. Schichtig kijken we om ons heen en hebben het idee dat de kust veilig is, we komen maar een paar meter ver... dan springen achter ons een paar Thai...

Het water zit nog in onze oren maar onze blik is alweer gericht op een nieuw land op onze reis; Laos. Land van een miljoen olifanten en de Mekong rivier die vanuit de Himalaya zich een weg baant door hoogvlaktes, heuvels en oerwoud op weg naar de Zuid-Chinese zee. Wij gaan op weg naar Luang Prabang, de oude hoofdstad van het eerste (quasi) Communistische land tijdens onze reis.Het eerste deel van de reis, dat door Thailand naar de grens met Laos, gaat per mini-busje. Het is voornamelijk een...

Na een reis van zo'n negen uur komen wij aan in het Noorden van Laos in het stadje Luang Namtha, nog geen 20 kilometer van de grens met China. Al in Luang Prabang zijn wij een Pools stel woonachtig in Australie tegengekomen die hier ook naartoe gingen om hetzelfde te doen als wij: een trekking door de bossen van dit deel van Laos. Op de dag van aankomst lopen wij met z'n vieren kantoortjes af om een goede trekking te kiezen en als alles rond negen uur sluit hebben wij een keuze gemaakt. We...

Dit is het verhaal van de kotsbus naar Vietnam:Er was eens een VIP bus, die als je hem vroeg waar hij naar toe ging, steevast antwoordde: Ik ga naar Vietnam, maar eigenlijk ga ik naar de klote.Toen de nietsvermoedende passagiers in Laos instapte dachten zij dat ze een luxe bus hadden getroffen, mooie kleurige verlichting, twee verdiepingen ligstoelen, airconditioning, dit zag er veelbelovend uit. Met een handjevol toeristen en twee handjesvol locals ging de bus op weg naar de Vietnamese grens....

De reis naar Sa Pa is prachtig. Al vanaf het moment dat we in het mini-busje richting het bergdorp stappen zijn we omsloten door groene rijstvelden en flinke heuvels. De rit duurt een uur of acht en is geen moment saai. Wanneer we het enige grote stadje op onze weg aandoen, Lao Chau, zien we grote promenade's met grote rode baniers aan weerszijden van de lantarenpalen in de straat. Beide stroken van de baniers zijn rood, met aan de ene kant van de lantarenpaal een felgele hamer en sikkel en aan ...