Na een reis van zo'n negen uur komen wij aan in het Noorden van Laos in het stadje Luang Namtha, nog geen 20 kilometer van de grens met China. Al in Luang Prabang zijn wij een Pools stel woonachtig in Australië tegengekomen die hier ook naartoe gingen om hetzelfde te doen als wij: een trekking door de bossen van dit deel van Laos. Op de dag van aankomst lopen wij met z'n vieren kantoortjes af om een goede trekking te kiezen en als alles rond negen uur sluit hebben wij een keuze gemaakt. We wachten nog één dag voor mensen die misschien willen aansluiten en vertrekken twee dagen na aankomst richting het National Park.

Op de dag van vertrek richting het National Park doen we met onze gids, Pon, aankopen op de markt. Er is nog één persoon bijgekomen voor de trekking, een Zwitserse. Er is van alles te koop en terwijl een hond drinkt uit vat vol met bloed en de huid van een varken lopen wij langs de kraampjes met groenten, rijst en mooi opblaasspeelgoed. In een hoek liggen wat kikkers in een net te creperen, wachtend om in een pan te verdwijnen in dit lange tijd door Frankrijk bestuurde stukje Azië. Als alle inkopen zijn gedaan vertrekken we met onze minibus voor een ritje van een klein uur naar de plek vanwaar wij beginnen met lopen.

Het lopen gebeurd met een rugzak voor het meest noodzakelijke voor de trekking, denk aan een slaapzak en water. Wij hebben één rugzak die één van ons draagt tijdens het lopen, en met ruim 36 graden op de thermometer en een luchtvochtigheid die zich niet laat meten is dat een hele opgave. Na een flink stuk een heuvel opwandelen is het tijd voor de lunch, rijst met wat salade op een bedje van bananebladeren. Na de lunch lopen we verder richting een klein dorpje waar we zullen overnachten. In dit dorpje, van de Luha stam, slapen we bij mensen die buiten een groepje toeristen weinig contact hebben met de rest van Laos, laat staan met de rest van de wereld. Toch blijken wij een grotere attractie te zijn dan dat zij zijn en al snel staat ons hutje vol met vragende ogen; in de deuropening maar ook door de spleten in de houten muur. Wij lopen wat rond in het dorpje en zien naast een heel stel dieren ook kleine huisjes op palen naast de grote familiewoningen. Deze kleine hokjes zijn voor meisjes die de puberteit ingaan en nog geen vriendje hebben, zij kunnen dan niet meer in het ouderlijk huis wonen en gaan dus tamelijk vroeg op kamers.

Tegen de avond gingen we eten, en naast rijst met groenten kregen we nu ook een alcoholische delicatesse te verwerken; Lao Lao. Het valt niet ontzettend goed te omschrijven maar ik denk dat de smaak een beetje is als een combinatie van Whisky, Wodka en spiritus... zoals jullie begrijpen in ieder geval ontzettend lekker. En na het eerste rondje kwam er natuurlijk een tweede en een derde en nog een aantal meer. Daarna probeerden we te gaan slapen maar ondanks de alcohol van eerder op de avond lukte dit niet echt. Een onweer brak los waar je U tegen zegt en het leek wel overal om de heuvel in te slaan. Toen na een tijdje ook nog eens de kat begon te miauwen was het voor onze gids wel welletjes... hij ging het beest achterna met een pan en gaf hem een klap om de oren waar menigeen in was gebleven, twee pijnlijke miauwtjes later was de nachtrust terug in huize Homestay.

De volgende dag vertrokken we naar het oerwoud, voor ons een gevreesd weerzien met muggen en andere monsters die verborgen zijn in het bladgroen van de jungle. Onze gids had verteld dat het een tocht van een uur of zes zou worden dus wij waren voorbereid op een lange tocht. Na zo'n drie uurtjes van lopen gingen wij weer lunchen en toen wij daarna zo'n 25 minuten hadden gelopen bleken we ineens al bij onze plek voor de overnachting te zijn. Een beetje verbaasd vroegen wij aan Pon of dit het lopen voor vandaag was en terwijl hij zich al comfortabel maakte om te gaan slapen zei hij ja... en viel hij in slaap. Achteraf bleek dat we nog een hele trail konden lopen in het bos, maar dat was hij dus een beetje vergeten. Ook waren we prettig verrast door het ontbreken van allerlei muggen en monsters... wel kregen we daar een legertje bijen en wespen voor in de plaats.

Ook de laatste dag liepen we een veel korter stuk dan eerder gedacht, en bij navraag in het kantoor van de organisatie bleek dat onze goedlachse gids er een kort rondje van had gemaakt zonder echt zijn best te doen ons de dingen te laten doen die van de tocht een echte trekking hadden gemaakt. Een beetje jammer maar die dingen gebeuren tijdens het reizen vanzelf eens en dus sliepen we 's avonds, na twee nachten van slapen op slecht gevulde matrassen, al snel in op ons fijne zachte matras; klaar met Laos en klaar voor de reis naar Vietnam.