Sucre is de hoofstad van Bolivia, al zullen veel mensen denken dat dat La Paz is. Dat is niet zo verwonderlijk aangezien La Paz lange tijd hoofdstad van deze republiek is geweest. Na de onafhankelijkheidsoorlog, in 1825, werd Sucre (daarvoor La Plata) de hoofdstad van de nieuwe republiek. In 1899 werd de hoofdstad na een korte burgeroorlog La Paz en dat bleef zo tot een paar jaar geleden. Toen werd die status weer omgedraaid na felle protesten van de inwoners van deze stad.

In Sucre komen was trouwens nog een hele toer aangezien Bolivianen naast lekker in het park zitten ook heel graag staken... en dat doen ze door een stad te blokkeren middels auto's en vrachtwagens. Groot was onze verbazing dan ook toen onze bus, die ons vanuit Potosi naar Sucre bracht, tien kilometer voor de stad stopte en ons vertelde dat dit het eindpunt van vandaag was. Buiten bleek waarom, twee grote vrachtwagens blokkeerden een brug over een rivier en daarmee de toegang tot de stad. Gelukkig konden we samen met een Frans stel en een alleenreizende Belg mee in een taxi die aan de overzijde van de brug stond en zo kwamen we uiteindelijk in Sucre aan.

Sucre is tot nog toe de mooiste stad die we hebben gezien in Zuid-Amerika. Vooral de stakingsdag maakte de stad ontzettend fijn om in rond te lopen. Ook het centrum was namelijk helemaal geblokkeerd waardoor er geen auto in of uit kon, dat gaf een beetje het beeld van de autoloze zondagen in Nederland. We konden dus eens heerlijk rondlopen zonder te worden vergiftigd door de bezinedampen uit het voortrazende verkeer in de binnensteden. Stakingsdagen hebben overigens wel een groot nadeel, waar je pas achterkomt wanneer je 's avonds wat wilt gaan eten. Geen enkel restaurant in het centrum kon namelijk worden bevoorraad waardoor Iline en ik keuze hadden uit spaghetti, spaghetti en spaghetti... maar dat was dan wel heel lekker...

Paardrijden kan ook in de buurt en aangezien Iline dat wel heel erg leuk vind belandde ik op een goede dag boven op zo'n paard. Gelukkig ben ik een jongen die is opgegroeid bijna tussen de paarden in en kon er nauwelijksiets mis gaan. Helaas was Hector (het paard) van het type 'snel bang' en stapten we op midden in het verkeer van Sucre... paniek. Hector leek het een goed idee om de heuvel af te rennen richting het centrum van de stad maar door een snelle interventie van de eigenaar van de paarden kon erger worden voorkomen en liepen we al snel in het heuvellandschap van de Cordillera Central. Hector schrok daarna alleen nog van een verdwaalde kalkoen in een leegstaand huis en van een regenrooster waar hij overheen moest, verder had ik alles wel enigszins onder controle... Iline liep zelfs in galop te filmen dus voor het thuisfront is er ook na de reis nog wat om over te lachen...

Afgelopen zondag zijn we als afsluiting van ons verblijf in Sucre nog naar een markt geweest in Tarabuco, een vrij bekende zondagsmarkt hier in de buurt. Na ruim twee-en-een-half uur in een klein stadsbusje te hebben gezeten omdat de man van de tolpoort voor de weg naar Tarabuco op een naastgelegen voetbalveld aan het voetballen was kwamen we dan eindelijk aan in het eerder genoemde dorpje. Het was een leuk marktje met mooie toeristenprijzen. We hebben ons zelfs voor de eerste keer echt aan afdingen gewaagd en dat ging nog vrij goed... tot we het bedrag in euro's omrekenden. Ook ben ik hier naar de kapper geweest voor het fijne bedrag van een hele euro en hebben wij ons verbaasd over een beeld van een indiaan die het hart van een Spaanse conquestador in zijn hand heeft... Nu op naar La Paz om te zien wat die stad te bieden heeft!