Warm was de tropenzon die aan de hemel stond toen wij in de bus stapten voor een reis van ruim 24 uur van het Noord-Oosten naar het Noord-Westen van het land. Het grootste deel van onze reis bepaalden uitgestrekte pampas met letterlijk niks anders dan grasland tot aan de horizon het uitzicht vanuit de bus, de palmbossen van Iguazu waren snel vergeten. Zoals altijd bestaat een busreis uit video-entertainment (zowaar Engels gesproken) en fijne, mierzoete, maaltijden. Deze reis bestond ook uit een nachtrit en dus probeerden we rond middernacht te gaan slapen, wat enigszins een uitdaging was gezien de ruis in de speakers van de bus en een luid snurkende Argentijn naast me.

Toen we de gordijnen van onze bus weer openden zagen we een berglandschap inclusief grijze, grauwe wolken: we waren aangekomen in de Andes! Het kwik was aardig gedaald, van 35 graden bij vertrek in Iguazu naar een graadje of 15 bij aankomst in Salta, de hoofdstad van deze regio. Na ingechecked te hebben in ons hostel gingen we meteen het centrum in om eens rustig onze nieuwe omgeving te verkennen. Rustig was echter niet helelemaal het juiste woord, we kwamen namelijk aan in het weekend dat hier Cristo del Milagro wordt gevierd; wat betekend dat er hordes mensen de straat op gaan om een processie en mis bij te wonen. Na het geheel eens rustig te hebben bekeken bleek onze maag een stuk minder geduldig dan onze ogen en zochten we snel een rstaurant op voor de lunch.

De volgende dagen deden we niet heel erg veel, we hebben een heuvel beklommen met de naam San Bernardo en hebben de stad verder verkend. Het was voor de maatstaven hier ontzettend koud met een fijne snijdende wind en dus besloten we ook vooral wat tijd in het hostel door te brengen, wat absoluut geen straf was. Wel boekten we een excursie naar het dorpje Cafayate, wat hier in de buurt bekend staat om haar Bodega's of wijnboerderijen. Om de kosten wat te drukken van het toch wel dure verblijf in Argentinië, gingen we op aanraden van twee Duitse jongens onze dollars wisselen (op wat dollars na die in geval van nood te gebruiken zijn) op straat. Deze niet geheel legale bezigheid leverde een aardige wisselkoers op: krijg je bij de bank voor 1 dollar 5,7 pesos, bij deze handelaren kreeg je voor een dollar 9,1 pesos. Het geheel ging prachtig geheimzinnig met de transactie afgehandeld in een klein winkeltje en Iline die achter mij de biljetten controleerde op een watermerk terwijl ik de stapeltjes geld een aantal keer natelde. Alles verliep echt ontzettend makkelijk en het is een aanrader voor een ieder die naar Argentinië wil gaan maar dat wel wat voordeliger wil doen dan nu eigenlijk het geval is.

De wekker ging vroeg toen wij donderdag op pad gingen naar Cafayate, al om 7 uur zou de touringcar ons bij het hostel ophalen. Om 8 uur zaten we dan ook in het busje dat ons naar Cafayate zou brengen, rijdend door de Quebrada (vallei) de las Conchas. Wat we hier zagen was zoals wel vaker tijdens deze reis adembenemend, prachtige rotsformaties werden afgewisseld met vlaktes vol cactussen en Alpacca's... de foto's spreken denk ik wel voor zich. Het dorpje was leuk maar toeristisch, het busje met Argentijnen op leeftijd vermakelijk. Op de Bodega kregen we een korte rondleiding, zelfs korter dan je als student in de oude Grolsch brouwerij kreeg voordat je ging 'proeven'. De wijn daarentegen was erg lekker, we hebben een flesje meegenomen die nu echter al bijna weer leeg is.

Morgen vertrekken wij en gaan wij verder naar het Noorden, richting Tilcara. Voor nu salud!