Beeld je een groot zoetwatermeer in met behoorlijk hoge golven en daar middenin een eiland bestaande uit twee vulkanen en je hebt onze volgende bestemming in Nicaragua. Isla de Ometepe bestaat dus uit twee vulkanen waarvan de laatste uitbarsting die van de Concepción is geweest, ongeveer 20 jaar geleden.

Het eiland bereik je per ferry, en niet van het type dat we in Nederland hebben maar meer het type "we hebben nog wat hout liggen dus we timmeren er een verdieping bij bovenop"... Misschien is die typering een beetje gecharcheerd, de vissersboot terug naar het vaste land voldoet wat dat betreft meer aan die beschrijving. Een ferry naar het eiland dus en een meer wat ruwer is dan twee dagen deining van de Caraïbische zee... gelukkig hadden we nog aardige zeebenen dus zonder al te veel moeite bereikten wij de overs van het eiland.

Het eiland zelf is nog behoorlijk groot. Wij sliepen precies tussen de twee vulkanen in een klein dorpje. Vanaf de haven waar wij aankwamen was dit nog 25 kilometer rijden. 's Middags zwommen wij in een meer dat hogere golven heeft dan die in de Noordzee, maar toen er een paar dode vissen langs kwamen drijven zijn we toch maar weer snel naar de kant gegaan.

De tweede dag op het eiland gingen we een stukje rijden en wilden we de Zuidelijke vulkaan rondrijden. Eerst huurden we een motor en na een beetje proberen kon ik erop wegrijden. Het bleek echter al snel dat het onverhard werd met grote keien en na een kapotte teen hebben wij onze tweewieler ingeruild voor een exemplaar met vier wielen; een heuse quad. Op deze quad was het hobbelen over de keien een stuk makkelijker en aan het begin van de middag bereikten wij een mooie waterval. Na daar een tijdje te hebben gepauzeerd bleek dat we de quad al bijna weer moesten inleveren en aangezien wij nog maar op een derde van ons rondje waren werd dat nog even racen over het eiland. Uiteindelijk waren we maar een uurtje te laat met het inleveren van het apparaat.

De derde dag op het eiland bestond uit een bezoek aan Ojo de Agua, een zwembad met een natuurlijke bron. Hier hebben we gezwommen tussen busladingen andere toeristen. Na een laatste nachtje slapen stapten we weer in een echte chicken-bus (zo'n echte Amerikaanse schoolbus) en reden we richting de haven, Granada en het eerder genoemde vissersbootje.