Het is het jaar 2558 en het is onrustig in de straten. We hebben gewacht met naar buiten gaan totdat het zonlicht al uitbundig schijnt, en zelfs dan voelen wij ons nog niet veilig. We zijn in een vrremde stad, in een vreemd land en in elke straat loert het gevaar. Nadat we onszelf hebben bewapend en de poort van ons hotel uitlopen begint het echt. Schichtig kijken we om ons heen en hebben het idee dat de kust veilig is, we komen maar een paar meter ver... dan springen achter ons een paar Thai vanaf de oprit de straat op en gooien een paar bakken water over ons uit: welkom op Songkran in Chiang Mai!

Een paar dagen voor Songkran, of Boeddhistisch nieuwjaar, komen wij aan in Chiang Mai na een nachtelijke treinreis vanaf Bangkok. We hebben qua accomodatie wat moeten improviseren in Chiang Mai omdat wij te laat bedachten dat het rond zo'n feest nog wel eens druk kan worden in steden en dus konden wij niet meer aaneengesloten boeken in een hotel. We hebben wat overnachtingen aan het begin van het feest en wat aan het einde, maar drie nachten daartussen in staan nog open en we moeten dus eerst op zoek naar een extra accomodatie in de stad. Na een middagje wat rondwandelen komen we bij het guest house Sleep! aan, wat van een Nederlander blijkt te zijn. Het hotel is pas een paar maanden geopend en wij kunnen er overnachten in prachtige nieuwe kamers. We boeken dus snel en hebben nu alle tijd tot aan het Songkran feest.

Om die tijd wat op te vullen besluiten we te gaan tokkelen, een activiteit die de afgelopen jaren enorm aan populariteit heeft gewonnen onder de Engelse naam ziplining. Wij besluiten naar een nieuwe baan te gaan ongeveer 60 kilometer buiten de stad bestaande uit in totaal 48 verschillende stukjes baan, voornamelijk tokkelbanen maar ook loopbruggen en abseilstukken. Het blijkt vooral ontzettend grappig om te doen, met af en toe een benauwd ogenblik als de boom meer blijkt te bewegen dan de kabel waar je net aan hing. Het laatste deel van de baan is het meest spectaculair met een tokkelbaan van 900 meter in lengte waarbij je over een kloof gaat van ongeveer 450 meter diepte... dat kun je bovendien nog eens doen in een Superman pose waarbij je voorover hangt in je tuigje, Iline is deze middag Superwoman en ik Superman!

Dan breekt Songkran aan en is de binnenstad haast hermetisch afgesloten omdat de weg om de binnenstad vol staat met mensen die water uit de gracht rond de stad scheppen. Is dat dan wel helemaal gezond vraag je je dan in Nederland af?.. Neen blijkt het antwoord waar de overheden van Chiang Mai op stuitten daags voor het evenement en daarom hebben ze een paar vrachtwagenladingen chloortabletten in het water gegooid... het feest kan dus beginnen! Songkran is een Boeddhistisch feest om het Boeddhistische nieuwjaar te vieren, wat een jaar of 500 op onze jaartelling voorloopt. Oorspronkelijk werden met dit feest Boeddha's en monniken gewassen voor geluk voor het nieuwe jaar maar dit is in de loop der jaren uitgegroeid tot een waar watergevecht in de straten van Thailand dat zo'n drie dagen duurt. Overal waar je kijket en iedereen die je ziet staat met een emmertje of een waterpistool klaar, en afhankelijk van hoe dicht bij de grote weg je staat gaat het om emmers water die je over je heen krijgt of een schepje water om je geluk te wensen. Als je mazzel hebt hebben ze geen blok ijs in hun watervat gedaan zodat je niet ijskoud water te verwerken krijgt, maar vaak is dat wel de temperatuur van het water dat over je heen komt. Wij huurden op één van onze dagen een tuk-tuk voor een uurtje om rond te worden gereden over de hoofdstraat en dat is echt één van de leukste dingen om te doen omdat je dan nog meer een doelwit bent dan anders. Echt niets blijft droog, voor je het weet heb je 30 liter water op de achterbank van de tuk-tuk liggen en terwijl je nog op zoek bent naar je zonnebril ergens op de vloer van de tuk-tuk krijg je alweer een nieuwe emmer water in je gezicht die het zoeken er niet makkelijker op maakt. 

Terwijl wij alweer uit de tuk-tuk zijn gestapt en ons een weg banen tussen Thai, toeristen en lady-boys die aan het dansen zijn op de beats van één van de dj's in de straten van Chiang Mai bekruipt ons het gevoel: dit is een feest dat iedereen zou moeten meemaken. Het is daarom ook jammer dat het in Nederland vaak vriest rond de datum van ons nieuwjaar want anders zou ik zeggen dat we het vuurwerk vandaag nog moeten inruilen voor super soakers en andere waterpistolen!