Flores is een voormalig eiland in het Noorden van Guatemala, tegenwoordig ook bereikbaar via een (zwaarbeveiligde) dijk vanaf het vaste land. Toen we aankwamen in de stad aan de oevers van het meer vielen ons de vele militairen op die in de stad staan opgesteld met geweren om hun nek waarmee je een hele straat in één keer kunt bestrijken. Gezellig dus. Onze bestemming lag echter op het eiland en na door de laatste checkpoint te zijn gekomen kom je op een erg rustig en relaxed gedeelte van het eiland.

Wel moesten we meteen een keuze maken voor ons bezoek aan Tikal, een oude Mayastad midden in het oerwoud. Het weekend kwam er namelijk ook aan en alle burgers van Guatemala hebben dan gratis entree tot het park wat ervoor zorgt dat het er behoorlijk druk kan worden. Wij besloten de volgende dag om half 5 alweer in het busje richting Tikal te stappen en gingen dus op tijd weer naar bed.

De volgende dag stapten we meer slapend dan wakker een nieuw minibusje in en beginnen we de reis naar Tikal. De reis vanaf Flores kost ongeveer een uur totdat je aankomt bij de entreepoort van het park. Daarna is het nog een autorit van 20 minuten door de rest van de jungle voordat je aankomt bij het eigenlijke park. Na een koffie begonnen we met een voettocht naar de eerste ruïnes van de dag en werd er wat verteld over de geschiedenis van de Maya's. Het meeste was ons al enigszins duidelijk door ons bezoek aan Copan, maar het hebben van een gids bleek toch ook wel een goede manier om de details wat meer boven water te krijgen. Pas bij aankomst op het centrale plein kregen we een goed beeld bij de grootsheid van Tikal. Op de hoogtijdagen woonden 200.000 mensen in deze stad en was er meer bebouwing dan jungle. Men denkt dat de Maya's door een lange periode van droogte verdwenen zijn, maar niemand weet dat echt zeker aangezien de Spanjaarden alle enigszins geschreven bewijzen vakkundig hebben vernietigd.

De dag is prachtig en we lopen een hele ochtend door het park terwijl we ruïneplek na ruïneplek bezoeken en bekijken. Op de meeste plekken kun je als bezoeker komen, behalve dan bij de hoge trappen van de grootste tempels op het centrale plein. Vroeger waren deze wel opengesteld maar nadat twee bezoekers van de trappen zijn gevallen zonder het te kunnen navertellen hebben ze dit deel van het park maar gesloten. Toch zijn wij nog steeds meer aan het slaapwandelen dan dat we aan het rondkijken zijn en dus zijn we halverwege de middag alweer terug op ons kleine schiereilandje om Siësta te vieren. 

De laatste dagen in Guatemala hebben we genoten van het rustige tempo op het eiland, hebben we genoten van het mooie dakterras bij ons hotel en van de avonden bij het meer. Het laatste land van Midden-Amerika dient zich nu aan, Belize.