De reis brengt ons verder de uitgestrektheid van de Verenigde Staten in. Nadat we Utah hebben verruilt voor Arizona en we bij de Denny's een lekkere brunch hebben genuttigd (voor de gemiddelde Amerikaan waarschijnlijk net vet genoeg om te gelden als mager ontbijt) komen we in de uitgestrekte woestenij die de Mid-West heet. Een paar uur van autorijden over lange rechte snelwegen brengt ons uiteindelijk bij een tafereel dat de meesten van jullie waarschijnlijk vooral kennen uit Western-films of uit de Lucky Luke; grote rotsformaties middenin de woestijn wat ook wel Monument Valley wordt genoemd. Dit park, wat geen national park is maar wordt gerund door de Navajo indianen, staat weer net in de staat Utah en bestaat naast een uitzichtpunt uit een autoroute van ongeveer 30 mijl. 

Na een klein stukje met de auto op deze onverharde autoroute te hebben gereden blijkt ons stalen ros net iets minder goed te functioneren op deze ondergrond dan good old Jolly Jumper en keren wij dus maar snel weer om. Het uitzicht is wederom prachtig en opzich is de tocht door de woestijn van Arizona het alleen dat al waard. Wij willen alleen die avond ergens anders slapen en na een flink uur apegapen naar de rotsen van Monument Valley rijden wij Arizona weer in op weg naar Navajo National Monument. Een national monument heeft hier weer net een andere status dan een national park en je ziet dat ook terug in de grootte; zie een national monument zoals in Nederland de Holterberg of de Utrechtse heuvelrug en een national park als iets dat wij niet hebben maar wat ruwweg de grootte van Nederland heeft. In Navajo national monument (waar entree en camping helemaal gratis is) kun je een plek bezoeken waar Indianen meer dan 1000 jaar geleden een dorp hebben gebouwd onder een uitstekende rots, erg mooi.

De nacht was gelukkig iets warmer dan de bittere kou van Bryce en na een fijne ochtend in een uitbundige zon gingen wij op weg naar Flagstaff en de Grand Canyon.