And I'm far, far a-way, with my head up in the clouds. And I'm far, far a-way, with my feet down in the crowds... Een songtekst van Slade komt via onze koptelefoon ons gehoor in terwijl wij aan het wakker worden zijn. Het is vrijdagochtend en we zitten in een bus hoog in de Andes met om ons heen pieken van bergtoppen die tot 6000 meter reiken, zelf rijden we met de bus langs de laatste eeuwige sneeuw die in de bochten van de autoweg zijn blijven liggen. We zijn aangekomen in Chili.

Opzich zou Chili geen land zijn waar we lang blijven plakken, we hadden het plan gemaakt om binnen twee dagen een tour richting Uyuni (Bolivia) te hebben geregeld en dan dus weer het land te verlaten. Toen de bus de parkeerplaats van het plaatselijke busstation opdraaide viel ons de rust op die het dorpje uitstraalde ten opzichte van de meeste plekken die we hadden bezocht in Argentinië. San Pedro de Atacama is een dorpje dat voornamelijk draait op toerisme en dat was tijdens ons verblijf duidelijk te zien. De helft van de mensen die we zagen waren toerist en ook de prijzen waren van Europese proporties, geen plek voor ons om lang te blijven plakken dus.

Na ons goed te hebben geïnformeerd voor wat betreft de mogelijkheden voor een tour richting Bolivia kozen we voor een partij waarmee we twee dagen later zouden kunnen vertrekken. We hebben een extra excursie geregeld naar de vallei van de maan en naar de vallei van de dood om toch nog een klein beetje te kunnen genieten van het Chileense landschap, al doet de naam van die laatste absoluut anders vermoeden. De vallei van de maan was betoverend, het is een zoutvlakte in de Atacama woestijn en in alle stenen zie je de mineralen en zoutkristallen zitten. Na daar lekker in een veel te warme zon te hebben rondgelopen gingen we voor een bliksembezoek naar de vallei van de dood, zo genoemd door de inheemsen omdat daar een fort van de Spanjaarden stond ten tijde van de verovering van Zuid-Amerika. Dit fort speelde een rol in de letterlijke en figuurlijke dood van de indianen en hun cultuur. Na hier een kort moment bij stil te hebben gestaan gingen wij verder door naar een uitzichtspunt voor een mooie zonsondergang, waarschijnlijk spreken de foto's voor zich.

Teruggekomen in het dorp viel de stroom uit waardoor we een prachtige sterrenhemel kregen voorgeschoteld. Ontelbare sterren verlichtten de hemel terwijl wij ons best deden niet in een kuil in de straat te vallen. Af en toe stonden we even stil bij het schouwspel boven onze hoofden, wat echt betoverend was.

San Pedro de Atacama is een leuk dorpje om vooral even bij te komen of je voor te bereiden op de reis die de meesten hier gaan maken door de woestijn richting de Salar de Uyuni. Voor ons zal Uyuni (en in het verlengde Potosi) onze volgende stop zijn, tot dan!