Op zondagmorgen 3 november arriveerden wij in Arequipa, ook wel de witte stad genoemd vanwege de architectuur in deze Zuid-Peruviaanse stad. Na onze spullen in het hostel achter te hebben gelaten zijn wij gaan ontbijten, de stad gaan verkennen en op zoek gegaan naar een reisorganisatie voor het maken van een korte hike in de Colca canyon. Voordat we er erg in hadden zaten we 3 uur later in een busje voor een middag raften en hadden we in de tussentijd ook nog eens een hike van twee dagen in de...

Na een bus en een taxirit kwamen we in een wat meer verlaten deel van Colombia aan, de Tatacoa woestijn.Deze woestijn is beroemd  omdat er wel eens westernfilms zijn opgenomen, dus we zijn geheel in stijl te paard de woestijn in getrokken en vanuit ons woestijnhutje hebben wij kennisgemaakt met de vele dieren die er toch nog leven in zo'n droog gebied, van vlinders tot schorpioenen!En ook in dit droge gebied waar het haast nooit regent, hadden wij het geluk precies die ene nacht te hebben dat...

Logboek van een landrot, 30 december 2013. Vandaag zijn we na twee dagen van onzekerheid ingescheept op onze boot voor de komende week, de Luka, die ons vanuit de haven van Cartagena via de San Blas eilanden naar Panama gaat brengen. De sfeer aan boord is nog wat onwennig, vooral door geruchten dat de kapitein een dag later is gaan varen om een groter aantal passagiers aan boord van het schip te krijgen. Uiteindelijk zijn we met 11 passagiers, 3 bemanningsleden en een Jack Russel puppy en varen ...

Kort maar krachtig! Dat was ons bezoek aan Costa Rica.Na de grensovergang tussen Panama en Costa Rica, die veel tijd in beslag nam, waren we net op tijd voor de bus en op het nippertje op tijd voor de boot die ons naar Drake's Baai bracht, vernoemd naar zeevaarder Francis Drake.De anderhalfuur durende bootreis was vrij spectaculair en bracht zeer recente herinneringen aan zeeziekte boven, maar de natuur om ons heen was direct al prachtig!In het kleine plaatsje hebben wij vier dagen genoten van...

De grensovergang tussen Costa Rica en Nicaragua is een stuk minder chaotisch dan die tussen Panama en Costa Rica en na een uurtje zoeken naar de juiste kantoortjes voor de benodigde stempels zitten we in de taxi die ons naar onze eerste verblijfplaats in Nicaragua brengt: San Juan Del Sur.San Juan Del Sur is een nogal toeristisch plaatsje. Dat was ons al verteld, maar toen wij er voor de eerste keer rondkeken bleek dat ook wel echt de waarheid. Het stikt er van de backpackers en van de...

Leon, de 'andere hoofdstad' van Nicaragua en zoals de mensen hier zelf zeggen, de hoofdstad van de revolutie, want in deze stad werd de dictatoriale president Somoza vermoord, wat het begin betekende van de revolutie in het land.In Leon zijn de koloniale gebouwen wat minder mooi gerestaureerd, is het op 1 straat na veel minder toeristisch en vonden wij het veel leuker, het is een stad waar echt geleefd wordt, meer marktjes en straatverkopers en meer huizen dan hotels.Naast een bijzonder mooie...

We zwemmen op achttien meter onder water. Iline probeert uit alle macht mijn aandacht te trekken, wat uiteindelijk ook lukt. Er zwemt een gespikkelde arendsrog langs terwijl ik net de andere kant op aan het kijken was. Snel zwem ik erachteraan, net als de anderen in onze groep, om het dier van wat dichterbij te kunnen zien terwijl het beest langzaam wegzwemt in het donkerblauw van de Caraibische zee.We zijn ongeveer een week eerder aangekomen in Honduras, door Columbus zo genoemd vanwege het...

'No, no cerveza.' Dat is een zinnetje dat we nog niet vaak gehoord hebben de afgelopen maanden. Geen bier op zaterdag in El Salvador???Na even doorvragen ontdekten wij waarom, zondag werden de presidentsverkiezingen gehouden en daarom werd het hele land drie dagen drooggelegd. Voor, tijdens en na de verkiezingen was het bij wet verboden om alcoholische dranken te verkopen. Een maatregel om ongeregeldheden in de hand te houden.Dat El Salvador de nodige ongeregeldheden kent zie je aan veel dingen ...

De dag begint al vroeg, om half 5 in de ochtend moeten we al uit onze hotelkamer om het busje terug naar Antigua te halen. Uiteindelijk blijkt het de voorbode van een dag lang reizen waarbij we zelfs bijna de aansluiting missen in Antigua voor het busje richting Lanquin, een plaatsje vlakbij Semuc Champey. De meesten van jullie zullen nooit over Semuc Champey hebben gehoord, maar dit is zo'n juweeltje dat je op je reis tegenkomt en waarvan je meteen weet dat je weinig plekjes meer zult...

Het is het jaar 2558 en het is onrustig in de straten. We hebben gewacht met naar buiten gaan totdat het zonlicht al uitbundig schijnt, en zelfs dan voelen wij ons nog niet veilig. We zijn in een vrremde stad, in een vreemd land en in elke straat loert het gevaar. Nadat we onszelf hebben bewapend en de poort van ons hotel uitlopen begint het echt. Schichtig kijken we om ons heen en hebben het idee dat de kust veilig is, we komen maar een paar meter ver... dan springen achter ons een paar Thai...